Dolandırıcılık Yok Ticaret Var

        Merhaba sevgili blog alemi dün bir arkadaşımızın paylaşımını okuyordum, çekiliş sonucu ona hediyeler çıkmış, üstelik bu ilk kez filan da değil.Çekilişe katılmamış olsam da bana neden çıkmıyor öyle şeyler yaa diye düşündüm, sonra bir şey dank etti kafama eski günleri hatırladım, ben çekilişe katılan değil çekilişi düzenleyenlerdendim eskiden.Gelin biraz eskilere gidelim.

        Sene söyleyemiyorum 90ların sonları işte, o sırada ilkokuldayım, aklıma nereden geldiğini hatırlamıyorum; ama tombalacımsı bir şeylere soyunuyorum.Çekiliş için kağıtları, bunun karşılığı olarak hediyeleri ayarlıyorum.Hediyelerde ne ama, annemin bana aldığı toka, o zamanlar babam bize okul açılınca kutularla kalemler silgiler açacaklar alırdı onlardan biraz, alçı ile yapıp boyadığım figürler, komşuların bir kenara attıkları kutular filan işe yarar ne varsa her şeyi topluyorum.Hem çekiliş yapıyor hem para kazanıyorum, çekiliş istemeden kutumdaki şeyleri almak isteyenler oluyor onları da satıyorum.Tabi bende o kadar malzeme yok, arkadaşlarımı da ortak ediyorum, onların da nesi var nesi yok satıyoruz, tabi onlar bize ait olmayan şeylerdi fazlasıyla, sonra üst sınıflardan biri öğrtmene şikayet edince bu işi sonlandırıyoruz.

        Ticari zekam var bir kere, bir gün evdeyim kuzenim yurt dışından gelmiş teype kaset takmış dinliyor, lan dedim bu kuzenimin sesi şiir okuyor, nasıl yaptın abi dedim gösterdi bana aa çok kolay.O an başladım kasetleri yemeye, bizim ev okula acayip yakın devasa da bir müzik setimiz var böyle hoparlörleri filan da kocaman, bir teneffüste topladım arkadaşları bize götürdüm(çünkü annem müzik setini okula götürmeme izin vermedi), bastım düğmeye dinleyin dedim 'bu kaset Meltem Sert için doldurulmuştur' diyor, bizim çocuklar oo aa demeye başladı, dedim isterseniz.Kendilerine yaptığım yetmedi bu kez de kim kimi seviyor onu da öğrendim, onlar adına kaset dolduruyordum sürekli:)Millet 'rec+play' tuşuna basınca ses kayıt olduğunu öğrenince bu işim de burada bitti.

        Sene 2004 o zaman süper lise hazırlık sınıfındayım.Süper lise de başlı başına masraf yani, hazırlık sınıfı süresince ikişer ders müzik,beden eğitimi, resim ve türkçe var geri kalanların hepsi ingilizce.Bir de öteki normal sınıflar gibi 6 değil 7 dersimiz vardı günde.O ingilizce kitapları öyle bir pahalı ki, sanırsın tıp kitapları alıyoruz, neymiş yurt dışından geliyormuş.Kitapları aldık; ama 'listen and write' için kasetleri almamışız, herkes sızlanıyor yine mi bir sürü para vercez diye, sınıftan biri almış, dedim durun ben bu işi hallederim; ama her birinizden de bir döner yerim, bu da demektir ki bana 5 lira hazırlıyorsunuz:)Aldım arkadaşın kaseti, gittim kasetçiye bu kez profesyonel çalışıyorum aldım boş kasetleri de, abi ben bununla uğraşamıcam sen bundan 30 tane çoğalt dedim ve bu işi de hallettim:)

       İlkokula dair yukarıda yazdıklarım dün aklıma gelmişti de bu hazırlık sınıfındaki bu sabah aklıma geldi, kendime gülüp duruyorum.Kafam öyle şeylere basar yani, şuan kendimden azıcık utandım da şu çiftlikbank neden benim aklıma gelmedi ki :D Şaka şaka, sonuçta ben kimsenin parasını yemedim , ticaret bu almış satmışım, kimseye de zorla bir şey yaptırmak yok :))

Welcome To India - 2

         Günaydınlar efendim, kaç gündür Hindistan yazımın ikinci kısmını yazayım diyordum amma bu havalar, ah bu havalar:)Neyse işte tam yarın yazarım diye düşünüyordum dün ve de ziller çaldı, neden; çünkü bana bir daha Hindistan yolları göründü.Şuan aşırı sıcak olduğundan artık sıcakların azıcıkta geçmesini beklicem, hoş orası hep sıcak; ama 50 derece yerine 35 i tercih ederim.

        Gelelim notlara.Hindistan'a kalabalık bir ekip olarak gitmiştik fuar düzenlemeye biz sanırım 40 kişiydik, sonrasında milletvekilleri siyasi ateşeler filan geldi, yani anlayacağınız bayağı bir kalabalıktık.Otelde 1 gün dinlendikten sonra ertesi gün fuar alanını görmek ve ürünlerimizi  kontrol etmek için, tekrardan doluştuk otobüslere.Herkes camdan dehşet içinde bir yerlere bakıp konuşurken, ben yol nasılsa uzun diye uyuyorum, bi de moral bozmak istemiyorum:)1 saat süren yoldan sonra bir yere yanaştık, yıkıntı döküntü.Herkes şok burası olamaz değil mi diyoruz, e yani kendi ülkemizde yapıp milyarlar harcadığımız fuarları düşününce.Oradan daha önce Hindistan'ı ziyaret etmiş bir arkadaş çıktı ve 'sakin olun ya burası arka kapıdır' dedi, bizde bir rahatladık; ama arka kapımıymış hayııır!Ürünlerimizin olduğu konteynırlar kapının önünde, hemen ürünler inecek biz de yerleştirecek olanlara direktifler vercez diye gittik, neden; çünkü bu işler için adamlar tutulmuştu organizasyon şirketi tarafından.İçeri geçtik içeride kuşlar uçuşuyor, standlara stand demeye bin şahit.Tepemize baksanıza, üzerimizde zaten kuşlar uçuyordu

Bize yardım etmesi için tutulmuş adam daha paket açamazken koltuk kaldırıp yerleştirmesini bekliyorduk(!)Dilini anlamadığımızı bildiği halde konuşup duruyordu bir de :)

O kadar yavaş çalışıyorlar ki 4 takım koltuğumuzu indirip standa getirmek  saatlerini aldı, zaten teknoloji adına kullanılan bir şey yok, ben burada 3 çalışanıma 45 dakika içerisinde 1 konteynır mal sardırıyorum e haliyle onu bekledim; ama malların taşınma şeklini görünce...

Bir de çöpleri süpürmesi için gelen kadınlar vardı,ellerinde eski el süpürgeleriyle o kadar yavaşlardı ki ellerinden alıp benim süpüresim geldi, o kadar darlandım çünkü taş çatlasa 2 saat duracağımız yerde 12 saatten fazla durmanın haklı gerginliğini yaşıyordum.

Bi de gördüğünüz üzere göbekleri istedikleri kadar büyük olsun kadınlar göbeklerini açıyorlardı genel olarak, bizim ekip ööfff o göbek varken niye açarsın diye konuştu da konuştu tabi; ama onlar göbeklerini seviyorlardı yani.Neyse ki bitti de gittik, ertesi gün bizim kendi müşterimiz bizi yemeğe davet etti, nereye götürcek ne yedircek diye korkular var tabi, vejeteryan olmadığımızı biliyor; ama ben denizi bile kahverengi olan bir yerde balık yemem, e bunlar ette yemez şimdi, şanslıysak tavuk yedirir diye düşündüm durdum.Ay keşke düşünmeseymişim; çünkü restoranda ne kadar çeşit varsa neredeyse hepsinden yığdı önümüze.

Sürekli bir şeyler gitti geldi gitti geldi; ama benim favorim şu en alttaki pirinç ve soslu tavuktu, görünüş pek iç açıcı olmasa da lezzet bakımından geyet iyiydi, öyle ki Cezayir'e gittiğimde hint restoranına gidip bunu yedim tekrardan:)Şuraya kendi kendimize başka yerde yediğimiz yemekleri de ekliyorum :)Şu aşağıdaki 2 numara enfesti, alttakı kıtır şeyler cips, üstü tavuk ay onu yerim işte ben:)

Yemek bitiminde hoşuma giden bir konseptleri oldu, ellerimizi yıkamamız için içinde limon olan bir ılık su kasesi ve de havlu geldi.

Tabi ben kullandıktan sonra çekmek aklıma geldi:)Sanırım Hindistan'a yavaş yavaş alışıyordum, sonraki yazımda din tartışmalarımızı paylaşana kadar sağlıcakla kalın efendim, ilk Hindistan yazım için link bırakıyorum, saygılar

http://meltemsert.blogspot.com.tr/2018/04/welcome-to-india-1.html

Stressiz Sınav

       Günaydın, sendromsuz haftalar efendim.Bu cümleyi yazdım kalktım çay aldım geldim ne yazacağımı unuttum:sMazur görün hem dün erken uyandım sınava gittim, hem şehir dışından misafirlerim vardı onları gezdirdim hemi de Ali 3 gibi şehri terketti, ses yapınca uyandım daha da uyuyamadım, e o kadar mazeret yeter bence.

        Daha önceden söylemiştim, işte 2. üniversiteye kaydoldum haftasonu da sınavlar vardı.Ben kitapları sınava 2 gün kala aldım; ama işte o zamanda çalışasım gelmedi.Neyse efendim cuma günü aklıma geldi benim ne kalemim var ne silgim, sınava gideceksin kızım dedim kendi kendime, gitmeyi en sevdiğim yerlerden biri olan kırtasiyeye gittim ve azıcık kendimi kaybettim; çünkü kalemler boyalar kitaplar bayılıyorum  ya kırtasiyelere.Neredeyse her kalemi inceledim diyebilirim, yanımda üniversiteden arkadaşım da vardı, kalemlerin başında sınıfta yaptığımız şebeklikleri konuştukta konuştuk, en sonunda kurşun kalem silgi açacak aldım çıktık, tabi eve gidip görünce aklıma geldi, benim zaten 10 numara bir kalem setim var, yurtdışından çocuklara diye alınıp, içimin onlara hediye etmeye el vermemesi üzerine çekmecemde tuttuğum set, bakınız şekil A-B :)

         Neyse efendim gittim sınava, aynı gün 4 sınav iyi iyi dedim ben bunları yarım saate bitirir çıkarım; ama derslere dair ne biliyosun diye sorsalar havaya bakar çıkarım.Açıköğretim sınavlarına giderken bile telefon yasakmış hala, her şeyi arabada bıraktım, kimlik sınav giriş belgesi kalem silgi aldım gittim, sınıfa girdim ve GÖZÜMDE CANLANDI KOSKOCA MAZİ!.Sınıfa baktım vay anasını ya dedim özlemişim; ama ben ki zaten kısa boyum var ona rağmen lisedeki tekli sıralarımz küçük geldi :)Ben yarım saate çıkarm diye düşünmüştüm; ama tahtada her sınavın yarım saat sürdüğü 2 sınav arası yarım saat boşluk olduğu yazıyordu, bi oflandım;ama açıklama yaptı görevliler, tüm sorular yani 80 soru tek kitapçıktaymış, ilk yarım saat geçer geçmez isteyen bitirebilirmiş.Ha bi de sınıfa görmeden önce yol boyunda gördüğüm herkes ders çalışıyordu, ellerinde notlar ezber yapıyorlardı, bense elimi kolumu sallaya sallaya geldim.Etrafa baktım insanlar stresli, en son LYS de yaşadım bu stresi sanırım; ama böylr gamsız olmak keyfi okumak çok iyiymiş yahu.Çalışmasam da genelde mantık yoluyla cevapladım soruları, bakalım kaçı doğru:D Ha bi de gereksiz bir sistem 4 yanlış 1 doğruyu götürüyormş üniversite sınavına mı giriyoruz kardeşim.Cumartesi keyifliydi geçerim diye düşünüyordum; ama pazar günkü sınavlardan resmen GİTTİM - KALDIM-GELDİM.Ezberci sisteme karşıyım, sorular hep şu şekilde bi cümle verilmiş, bu yaklaşım tarzı hangi düşünüre aittir, vay efendim aşağdakilerden hangisi diğerlerinden farklı bir düşünceye sahiptir falan da filan, kim ne demişe takılıyoruz, niye demiş diye sorsana :)Zaten öyle 2 soru da vardı, önemli olanın niyet olduğunu düşünen dal ve de önemli olanın sonuç olduğunu düşünen dal:)

        2. üniversite biter mi bitmez mi belli olmaz ama madem gençliğime döndüm, lunaparka gideyim dedim ve de sonuç

Ne Çektim Be

       Selam sevgili blogcular, bugün size Meltem'in çilesini anlatıyorum.Bugün araba almaya gittim, tabi gitmeden başladı düşünceler.Son arabamı patronumun kardeşinden, öncekini arkadaşımdan almıştım e ev içinde emlakçı aracı olduğundan hiç zorlanmamıştım; ama bu kez kendi başıma araba almaya gidecektim, dıptıs dıptıs, dıptıs.

       Anlayacağınız üzere bende bir korku başladı neden; çünkü tanımadığım bir insan, ya arabada sonradan bir şey çıkarsa diye düşündüm durdum, tabi bunun için experler var, not al Meltem önce expere gideceksin, sonraa para yatmadan arabayı alamıyosun, e ya parayı yatırırsam ve adam arabayı devretmezse e hergün görüyoruz televizyonlarda öyle olaylar, farkında mısınız ne kadar güvensiziz!Neyse dedim derin bir nefes aldım ben bunu başarabilirim, gittim aslanlar gibi soktum arabayı expertize işlem tamam, notere de gittim orada parayı hesabına aktardım, e sonuçta o kadar nakidi yanımda taşıyamazdım mazallah bunun hırsızı var Allah Allah.Evrakları verdik, para da yattı ay adam demez mi kimlik nerede diye, o da ayrı mesele malum ben açıköğretime kaydolmuştum bu haftasonu sınavlar var; ama benim kitaplarım yok, e bende Bursa merkeze gidemiyorum almaya bir arkadaşıma verdim kimliğimi, kitaplarımı almadığı gibi, kimliğimde onda kaldı.Şey dedim kimlik yok; ama ehliyetim var, evet ama dedi burada eski soyadınız yazıyor, e ne yapcam diye sordum gidin getirin dedi, İnegöl ta 1 saat mesafe git gel 2 saat.Kimlik numaram var nasılsa ne olacak dedim, yok diyor işi yokuşa soruyor görevli dil döktüm yok,laan parayı yatrdım parayı versene arabamı!Yok diyor yapamam onay yok, whatsaptan atsalar fax çektler ona da yok.Bende gittim çaldım noterin kapısını.Başka kimliğiniz yok mu diyor, bende orada yalan attım ne yapayım zorladılar beni.Malum ben yurtdışına gidiyorum sık sık bundan girdim konuya, fuara gidiyoruz topluca yurtdışına evraklar hazırlanıyor o yüzden belgelerimizi onlara verdik kimlikte yok, gidip alamaz mısınız dedi yok dedim, baktım odanın her yanına Mustafa Kemal fotoğrafları var, bende çıkardım telefonumu çantadan sallamaya başladım neden; çünkü kılıfımda Mustafa Kemal ve bayrak var, beni oyaladı telefonu çaldı geyik yapmaya başladı sen dışarda bekle dedi,la havle dedim çıktım, inatçıyım bekliyorum oda camlı, baktım bitmiş konuşması yapmayın dedim Afrikaya gidcem 2 hafta yokum İnegölden geldim, mırın kırın etti tamam 2 şahit bul seni tanıyan dedi, ya dedim kimseyi tanımıyorum bulsamda yalancı şahit olacak, yapcak bir şey yok usül öyle dedi, çıktım dışarı anlattım araba sahibine, abinin biri geldi ben şahit olurum kızım dedi, tamam dedim kimlik lazım taaak onun da yok kimlik oofff beni mi bulur ya derken yanındaki karısına siz olur musunuz dedim olur dedi, girdik noterin yanına şahitler dedim, tamam gidin evrakları yapın dedi,gittim evrakları yaptırdım sonra da imzalattım.E yani madem oluyormuş neden beni o kadar uğraştırıp strese soktunuz.Oluru varsa söyleyin çözelim deyin bir yardımcı olun, ama yok sonuç ne oldu e aldım yani.

        Ben bugün burada biter sandım, işler bitti fabrikaya gittim.Bizim fabrikanın orada da polis denetleme noktası var, içime doğdu beni durduracak dedim daha yola çıkmadan, polisi gördüm çek diye işaret etti.Arabadan dedim, yanlış anlamazsanız bir şey söylicem dedim, ben 3 senedir gidip geliyorum tüm evraklarım tam beni durdurmadınız dedim, bu arabayı daha bugün aldım durduruyorsunuz, bir de korktum daha sigorta yok bir şey yok bağla dese bitti.Hayırlı olsun kaça aldın diye sordular, söyledim ondan sonra devam et dediler, aksatma evrakları yaptırmayı bağlanır araç.Bir ohh çektim eve geldim, darlandım yaa aman ben azıcık ders çalışayım haftasonu sınav var:)Çay var içer misiniz

KAPANIŞ:Bazı görgüsüz arkadaşlarım Bmw Audi, Mercedes ve türevi lüks arabalara binince anahtar çakmak sigara ya da direksiyon( mutlaka amblem görünür) kolda saat ya da tektaş fotoğrafı paylaşıyor.Bende onları tiye alıp paylaşayım diye düşündüm; ama benim de gerçekten görgüsüz olduğumu düşünüp espriyi anlamazlar diye yapmadım :D
      

Welcome To India-1

         Rengarenk Hindistan seyahatinden hepinizi selamlarım(kanepede hasta yatıyordu).Bende size uzun zamandır yazmayı planladığım; ama yazamadığım  seyahatimi anlatayım dedim, 15 gün sürecek bir Hindistan seyahati.

        Öncelikle valizimi 2 ye ayırdım.

Şu gördüğünüz valizin sol tarafı giyecek, sağ tarafı ise yiyecekle dolu.Ne yapayım canım orada ne yemek yiyeceğim belli değil, bir de yani Hindistan yağ ve baharat demek ki ben zaten obur bir insanım, yiyecek olsa bile çikolatamı eksik etmem, aşağıda görüldüğü gibi.

Öncelikle belirtmek isterim, Mombai'ye direkt uçuş yapan tek firma Türk Hava Yolları o yüzden biletleri çok önceden almak gerekiyor, türünü filan bilmiyorum; ama en büyük uçaklardan biri olmasına rağmen, tamamen doluydu.  Yaklaşık 6 saat süren bir yolculuğa başladık, o yüzden kıyafet seçimi ona göre yapılmalı.Ben günlük hayatta bile eşofman giyen bir insanım  , yolculukta da eşofmancıydım .Uçağa yerleşir yerleşmez, terlik ve battaniye geldi, oohh ayaklara özgürlük:)1 kez yemek 3 kez içecek(alkollü, alkolsüz) servisi yapıldı.Ben arkadaşlarımla orta sırada oturduğumdan sağdan gelen servisten de soldan gelenden de her şekilde bir şeyler aldık yedik içtik.Sonunda uçuşumuz bitti ve indik, Türkiyeden montlarla geldiğimizden, montlarımızı hemen el valizlerimize tepiştirdik; çünkü inanılmaz sıcaktı.İğrenç bir şeyler kokuyordu ve ben ne olduğunu anlayamıyordum, yağ mı baharat mı pislik mi belirsizdi; ama midem bulanıp duruyordu.Bizi almaya gelen otobüsü görünce hepimiz gülme krizine girdik desem yeridir.Değil 10 sene 30 sene öncesinde bile böyle otobüsler yoktu Türkiyede. Otele doğru büyük bir korkuyla gitmeye başladık; çünkü etraf leş gibiydi, ana yol boylarında serilen kıyafetler, yol kenarında üzerinde sadece iç çamaşırıyla hortumla yıkanan insanlar ve bolca pislik vardı.Herkesin morali bozuldu, sinirler alt üst oldu.Otele geldik, otele girerken bizi arayıp valizlerimizi de cihazdan geçirdiler, zaten sinirliyiz iyice gerildik; ama otel odasını görünce az biraz rahatladık, zaten Ayşe Arman da burada kalıyormuş:)pek severim de kendisini, tam bir çatlak.Oda manzaram şu şekildeydi.

Duş alırken ağzını kapatmak zorundasınız; çünkü sulardan emin olamıyorlar, dişlerimizi fırçalamamız için kapalı şişelerde su veriliyor, sadece temizliğinden emin olduğunuz suları içmelisiniz o yüzden kesinlikle kapalı şişe şart.Uçak akşam 8 de 6 saat sürüyor bir de oranın saati 2saat ilerde olduğundan 4 gibi indik.Oteller öğleden sonra 1 gibi sizi aldığından biz kalmadığımız gecenin de parasını ödeyerek varır varmaz odalarımıza yerleştik, biz kalabalık olduğumuzdan bize özel fiyat uygulandı, geceliği 250 dolardı!Adamlar resmen burası pislik bir yer, temiz mekan istersen bu fiyat diyorlar bir çeşit, bence öyle yani.Az dinlendikten sonra bir şehir turu yapalım dedik, tabi güvenli olmadığından 7 kişi çıktık.Çıkmadan önce para bozdurmamız gerekiyordu, 100 dolar bozdurdum ben ve elime bir tomar para verdiler.7000 rupi gibi bir şeydi karşılığı, bana para verdikten sonra ötekilere verecek para kalmadı o yüzden yanımdakilere bölüştürdüm parayı.Tabi kiii tuk-tuk ile yolculuk edecektik, 4 tuk- tuk çevirdik yoldan ve yolculuğumuz başladı.

Bir kere tuktuk bence inanılmaz tehlikeli; çünkü sağa sola savrulsanız sizin düşmenizi engelleyecek kapı yok, koruyucu yok; ama hindistan sıcağında iyi geliyor püfür püfür.İnanılmaz korkunç bir trafik var gideceğimz yer yakın olmasına rağmen 45 dakika kadar sürüyor ve bu süre için ödediğimiz para 4 lira:)Sağa sola baktıkça şükür namazı kılmayı planlıyorum.Gördüğüm her şey beni şoke ediyor, mesela bu fotoğraf.

Bu duvar adamın evi, içi filan değil o duvarın önü oradaki kişinin evi ,bir de her şeyi tammış gibi duvarda diş fırçası ve de diş macunu var, ben şok.Öğrendim ki Hindistan dişlerine en fazla önem veren ülkelerden biri ve en iyi diş hekimleri burada yetişiyor.Bakın bu biraz daha süslü bir ev duvar

Bu evler her yerde; çünkü sokaklarda yaşayan 1 milyon insan var burada.

Hint düğünlerini merak ediyordum; çünkü birkaç gün süren aşırı eğlenceli organizasyonları oluyordu.Yol boyunca bir sürü düğün gördüm, tuttum arkadaşın kolundan hadi giriyoruz dedim.Kapı önünde birkaç genç kız vardı, girebilir miyiz diye sordum, güler yüzle bizi içeri davet ettiler.Her tarafta yasemin dizileri vardı ve o kadar güzel kokuyordu ki.Tam tamına bir renk cümbüşüydü, her tarafta yiyecek standları vardı ve her standda başka bir şey vardı, birinde meyve birinde çorba ötekinde waffle.Herkes bize hayran hayran bakıyordu, bizimle fotoğraf çektirmek istiyorlardı, kendimi ünlü hissettirdiler valla, bunun sebebi ten rengmizin açık olmasıydı.Kimseyle tokalaşmamaya çalıştıkça sürekli elimizi sıkıp sevgilerini sunuyorlardı, neyse ki çantamda en büyüğünden ıslak mendil vardı.Her şeyden yemeği gözüm yemedi; ama bir waffle yaptırdım yedim, gayet  normaldi.Otele dönünce en sadece yemeklerden birini seçtik, tandırda tavuk şiş ve ekmek tabi ki baharatlıydı.İlk gün öyle geçip bitti, sonrakiler artık daha sonra:)

Yumurta Bayramı

        Günaydın dünya, günaydın blog!Haftanın son gününe merhaba!Bakın siz mutlu olun diye haftanın son gününü belirttim; ama ben ayın on üçüne kadar kesintisiz çalışıyor olacağım ha bu 14 15 Nisanda tatil yapacağım anlamına gelmiyor; çünkü açıköğretim sınavlarım varmış, bak mutlu açmıştım blogu, şuan kendimi atasım var bir yerden, neyse neyse düşünmemeye çalışacağım; çünkü bugün BAYRAM!

       Ne bayramı ya dediğinizi duyar gibiyim, hani şu deliye her gün bayram muhabbeti de değil bu.Milyonuncu kez söylediğim üzere ben Hataylıyım ve de tam bir kültür başkentidir canım memleketim, hala birçok kültüre, dine ev sahipliği yapar e yüzyıllardır öyle olduğundan hali ile bir etkileşim oluyor aramızda, tee ne zamandır kutlanıyor ben de bilmiyorum; ama bugün baharın gelişi , doğanın canlanması, tohumların yeniden hayat bulması, doğanın canlı renklere sahip olmaya başlaması, yeni bir hayatın başlangıcını ve bereketini simgeleyen boyanmış yumurtalar tokuşturularak kutlanıyor.Bir anlamda nevruz gibi bir şey işte; ama Hataylıcası :)Aklınıza paskalya gelebilir; ama gelmesin:)O Nisan ayında kutlanıyor ve Hz. İsa'nın dirilişine inanılıyor.Yani tek ortak noktamız yumurta boyuyor oluşumuz.Eskiden ne heyecanlı olurduk, bir iki gün öncesinden yumurtaları alırdık şekiller çizerdik, kaynamış yumurta tokuşturulunca hemen kırılmaz diye yonca ve soğan yapraklarıyla kaynatır bazı yerlerini kapatıp beyaz kalmasını sağlar ve şekiller oluştururduk, bayram günü ise tüm gün sokaklarda yumurtaları tokuştururduk, ben en güzellerine kıyamaz saklardım, yemezdim de çok haşlanmış yumurtayı sevmediğimden.Sabah sosyal medya hesabıma girdim, eskisi gibi devam ettiğini gördüm, rengarenk yumurtalar, çocuk gülüşleri, mutlu oldum ya.

Bunları bizim çocuklar boyamış, bana atmışlar çok güzel değiller mi

        Şimdi de ben ve buradaki arkadaşlarımın boyadıklarını ekliyorum, biz bayram için boyamamıştık ama buradaki insanlar 40 uçurma diye bir şey yapıyorlar bebeğe, yakınlardan yumurta toplanıyor, yani onun da aslı yumurta yiyip annenin güçlenmesiymiş; ama burada da boyuyorlar işte, eğlenceli bence, insanlarımız kınamaya pek bir müsait malesef, kınamayıp böyle eğlenseler çok tatlış olur bence, hem şu yumurtalar için koca günümüzü harcadık emek var emek.Size en az bu yumurtalar kadar renkli bir gün diliyor, yeni hayatınızın ilk gününü kutluyorum :)

Pazar Sohbeti

        Yağmurlu bir Pazar'ın ardından yeni bir iş haftası geliyor.Hayır hayır hayır moralleri bozmuyoruz.Hem ben ki mahallenin depresifi, moralleri bozmak yok diyorsam bozmak yok Allah Allah.

        Biliyorum hayat çeşitli sebeplerle zorluyor, e hangimizi zorlamıyor ki?Misal bana aşırı mutlu gelen bir tanıdığım vardı, tanıdıkta uzaktan uzağa yani.Harika bir kariyeri, aşırı mutlu bir evliliği var, her sene defalarca yurt dışı tatili filan, dışarıdan bakınca nasıl özenilesi bir hayat; ama tesadüfi bir şekilde hasta olduğunu ve bazen günlerce yataktan çıkamadığını öğrendim.Bu örneklendirmelerden bir tanesi tabi, yani sadece benim derdim var da aman şu da bu da diyip bahane sıralamayın tamam mı, of sıralayacaksanız da olun depresif ne yapayım aman.Bakın baylar bayanlar çokta düşünmeyin artık, oluruna bırakmayı deneyin bazen, zaten Murphy amcamız ne diyordu 'bir şeyin ters gitme olasılığı varsa, ters gidecektir.Bir şeyin birkaç şekilde ters gitme olasılığı varsa, hep en kötü sonuç doğuracak şekilde ters gidecektir, bir şeyin olma olasılığı istenme olasılığı ile ters orantılıdır.'

        Böyle işte sayın okuyucu, beni dinlemyorsanız eğer Murphy'i dinleyin bari.Gece gece Meltemden nameler okudunuz.Ben bu gece gülümseyerek uyuyacağım, yarın sabahtan iş varmışta, şunlar bunlar varmışta düşünüp moralleri bozamıcam..Şükürler olsun Allah'ım diyorum.Olan olmayan, gelecekte olacak her şey için çok şükür :)

Bu da benim şarkım işte